• 
  هر كه را ذره اى وجود بود
  نه همه بت ز سيم و زر باشد
  زانكه دو كون پيش ديده ى دل
  هر كه يك ذره مي كند ابات
  در حقيقت چو جمله يك بودست
  زانكه دو كون پيش ديده ى دل
  نقطه ى آتش است در باطن
  هر كه آن نقطه ديد هر دو جهانش
  زانكه دو كون پيش ديده ى دل
  زانكه دو كون پيش ديده ى دل
  هر كه يك ذره غير مي بيند
  زانكه دو كون پيش ديده ى دل
  
  همچو عطار در فنا مي سوزهمچو عطار در فنا مي سوز
• 
  پيش هر ذره در سجود بود
  كه بت رهروان وجود بود
  زانكه دو كون پيش ديده ى دل
  نفس او گبر يا جهود بود
  پس همه بودها نبود بود
  زانكه دو كون پيش ديده ى دل
  دود ديدن ازو چه سود بود
  محو گشته ز چشم زود بود
  زانكه دو كون پيش ديده ى دل
  چون سرابى همه نمود بود
  همچو كورى ميان دود بود
  زانكه دو كون پيش ديده ى دل
  
  تا دمى گر زنى چو عود بودتا دمى گر زنى چو عود بود