فرو رفتم به دريايى كه نه پاى و نه سر دارد ز عقل و جان و دين و دل به كلى بى خبر گردد سلامت از چه مي جويى ملامت به درين دريا چه گردى گرد اين دريا كه هر كو مردتر افتد تورا با جان مادرزاد ره نبود درين دريا سلامت از چه مي جويى ملامت به درين دريا تو هستى مرد صحرايى نه دريابى نه بشناسى ببين تا مرد صاحب دل درين دريا چسان جنبد سلامت از چه مي جويى ملامت به درين دريا تو آن گوهر كه در دريا همه اصل اوست كى يابى اگر خواهى كه آن گوهر ببينى تو چنان بايد سلامت از چه مي جويى ملامت به درين دريا عجب آن است كين دريا اگرچه جمله آب آمد چو شوقش بود بسيارى به آبى نيز غير خود سلامت از چه مي جويى ملامت به درين دريا سلامت از چه مي جويى ملامت به درين دريا چو از تر دامنى عطار در كنجى است متوارى سلامت از چه مي جويى ملامت به درين دريا
ولى هر قطره اى از وى به صد دريا ار دارد كسى كز سر اين دريا سر مويى خبر دارد سلامت از چه مي جويى ملامت به درين دريا ازين دريا به هر ساعت تحير بيشتر دارد كسى اين بحر را شايد كه او جانى دگر دارد سلامت از چه مي جويى ملامت به درين دريا كه با هر يك ازين دريا دل مردان چه سر دارد كه بر راه همه عمرى به يك ساعت گذر دارد سلامت از چه مي جويى ملامت به درين دريا چو مي بينى كه اين دريا جهانى پر گهر دارد كه چون خورشيد سر تا پاى تو دايم نظر دارد سلامت از چه مي جويى ملامت به درين دريا ولى از شوق يك قطره زمين لب خشك تر دارد ز تو بر ساخت غير خود تويى غيرى اگر دارد سلامت از چه مي جويى ملامت به درين دريا كه آن وقت است مرد ايمن كه راهى پرخطر دارد ندانم كين سخن گفتن ازو كس معتبر دارد سلامت از چه مي جويى ملامت به درين دريا
لطفا منتظر باشید ...
