تا آفتاب روى تو مشكين نقاب بست ترسيد زلف تو كه كند چشم بد ار جانى كه گشت خيمه نشين جمال تو ناگاه آفتاب رخت تيغ بركشيد گر چهره ى تو در نگشادى فتوح را جانى كه گشت خيمه نشين جمال تو عالم كه بود تيره تر از زلف تو بسى تا هست روى تو كه سر آفتاب داشت جانى كه گشت خيمه نشين جمال تو يك شعله آتش از رخ تو بر جهان فتاد بس در شگفت آمده ام تا مرا به حكم جانى كه گشت خيمه نشين جمال تو در خط شدم ز لعل لبت تا دهان تو جادو شنيده ام كه ببندد به حكم آب جانى كه گشت خيمه نشين جمال تو نقاش صنع را همه لطف تو بود قصد چون خيمه ى جمال تو از پيش برفگند جانى كه گشت خيمه نشين جمال تو جانى كه گشت خيمه نشين جمال تو مسكين فريد كز همه عالم دلى كه داشت جانى كه گشت خيمه نشين جمال تو
جان را شب اندر آمد و دل در عذاب بست خورشيد را ز پرده ى مشكين نقاب بست جانى كه گشت خيمه نشين جمال تو پس تيغ تيز در تتق مشك ناب بست مي خواست طره ى تو ره فتح باب بست جانى كه گشت خيمه نشين جمال تو روى تو كرد روشن و بر آفتاب بست تا هست آب خضر كه دل در سراب بست جانى كه گشت خيمه نشين جمال تو سيلاب عشق در دل مشتى خراب بست چشمت چگونه جست به يك غمزه خواب بست جانى كه گشت خيمه نشين جمال تو از قفل لعل چو در در خوشاب بست وان بود نرگس تو كه بر رويم آب بست جانى كه گشت خيمه نشين جمال تو بر گل نوشت نقش تو و بر گلاب بست از زلف عنبرين تو بر وى طناب بست جانى كه گشت خيمه نشين جمال تو يكبارگى در هوس جاه و آب بست بگسست پاك و در تو به صد اضطراب بست جانى كه گشت خيمه نشين جمال تو
لطفا منتظر باشید ...
