• 
  مرد ره عشق تو از دامن تر ترسد
  گر با تو دوصد دريا آتش بودم در ره
  گفتى دلت از هجرم مي ترسد و مي سوزد
  جانى كه بر افروزد از شمع جمال تو
  جايى كه جگر سوزد مردان و جگرخواران
  گفتى دلت از هجرم مي ترسد و مي سوزد
  گفتى دلت از هجرم مي ترسد و مي سوزد
  از آه دل عطار آخر به نمي ترسى
  گفتى دلت از هجرم مي ترسد و مي سوزد
  
  


• 
  آن كس كه بود نامرد از دادن سر ترسد
  نه دل ز خود انديشد نه جان ز خطر ترسد
  گفتى دلت از هجرم مي ترسد و مي سوزد
  مي دان كه ز پروانه كفر است اگر ترسد
  در خون جگر ميرد هر كو ز جگر ترسد
  گفتى دلت از هجرم مي ترسد و مي سوزد
  بى وصل تو هر ساعت دل سوخته تر ترسد
  كانكس كه خبر دارد از آه سحر ترسد
  گفتى دلت از هجرم مي ترسد و مي سوزد