چاره نيست از توام چه چاره كنم چكنم تا همه يكى بينم نرهم از دو كون يك سر موى آنچه زو هيچ ذره پنهان نيست ذره آى چون هزار عالم هست نرهم از دو كون يك سر موى تا كه هر ذره را چو خورشيدى صد هزاران هزار عالم را نرهم از دو كون يك سر موى پس به يك يك نفس هزار جهان چون كنم قصد اين سلوك شگرف نرهم از دو كون يك سر موى شير دوشم هزار دريا بيش ذره هاى دو كون را زان شير نرهم از دو كون يك سر موى چون كمال بلوغ ممكن نيست اى عجب چون بسازم اين همه كار نرهم از دو كون يك سر موى عاقبت چون فلك فرو ريزم همه چون چرخ گرد خود گردم نرهم از دو كون يك سر موى نرهم از دو كون يك سر موى چون ز معشوق محو گشت فريد نرهم از دو كون يك سر موى
تا به تو از همه كناره كنم به يكى در همه نظاره كنم نرهم از دو كون يك سر موى همچو خورشيد آشكاره كنم پرده بر ذره ذره پاره كنم نرهم از دو كون يك سر موى بر براق فلك سواره كنم پيش روى تو پيشكاره كنم نرهم از دو كون يك سر موى تحفه ى چون تو ماه پاره كنم كوكب كفش از ستاره كنم نرهم از دو كون يك سر موى ليك پستان ز سنگ خاره كنم همچو اطفال شيرخواره كنم نرهم از دو كون يك سر موى چكنم گور گاهواره كنم هيچ باشد همه چه چاره كنم نرهم از دو كون يك سر موى اين روش گر هزار باره كنم گرچه خورشيد پشتواره كنم نرهم از دو كون يك سر موى مگر از خويشتن گذاره كنم تا كيش مرغ عشق باره كنم نرهم از دو كون يك سر موى
لطفا منتظر باشید ...
