• 
  اى مرا زندگى جان از تو
  به زمين مى فرو شود خورشيد
  تا نشانى ز خلق مي ماند
  گر زبانى دهى به يك شكرم
  دست چون در كمر كنم با تو
  تا نشانى ز خلق مي ماند
  بار ندهى و پيش خود خوانى
  دل ز من بردى و نگفتم هيچ
  تا نشانى ز خلق مي ماند
  نتوانم كه باز خواهم دل
  جان رها كن به من چو دل بردى
  تا نشانى ز خلق مي ماند
  دعوى صبر چون كنم كه مرا
  ار وصل تو كسى يابد
  تا نشانى ز خلق مي ماند
  تا نشانى ز خلق مي ماند
  عاشقان را خط امان دادى
  تا نشانى ز خلق مي ماند
  
  


• 
  زنده بينم همه جهان از تو
  هر شب از شرم پر فغان از تو
  تا نشانى ز خلق مي ماند
  شكر گويم به صد زبان از تو
  كه كمر ماند بى ميان از تو
  تا نشانى ز خلق مي ماند
  اين چه شيوه است صد فغان از تو
  ليك جان كرده ام نهان از تو
  تا نشانى ز خلق مي ماند
  كه مرا هست بيم جان از تو
  كين بدادم ز بيم آن از تو
  تا نشانى ز خلق مي ماند
  صبر كفر است يك زمان از تو
  كه شود محو جاودان از تو
  تا نشانى ز خلق مي ماند
  نتوان يافت نشان از تو
  نيست عطار را امان از تو
  تا نشانى ز خلق مي ماند