گر از ميان آتش دل دم برآورم در بحر نيلى فلك افتد هزار جوش يك دم كه پاي بسته ى صد گونه درد نيست گر ماتم دلم به مراد دلم كشم هر دم ز آتش دل اخگرفشان خويش يك دم كه پاي بسته ى صد گونه درد نيست هر روز صبح را ز دمم دم فرو شود چون همدمى نيافتم اندر همه جهان يك دم كه پاي بسته ى صد گونه درد نيست يك دم كه پاي بسته ى صد گونه درد نيست چوگان كنم ز آه خود آخر سحرگهى يك دم كه پاي بسته ى صد گونه درد نيست
عطار را چگونه رسانم به کام دلعطار را چگونه رسانم به کام دل
زان دم دمار از همه عالم برآورم گر يك خروش از دل پر غم برآورم يك دم كه پاي بسته ى صد گونه درد نيست افلاك را ز جامه ى ماتم برآورم صد شعله زين فروخته طارم برآورم يك دم كه پاي بسته ى صد گونه درد نيست زيرا كه من دمى كه زنم دم برآورم از راز خويش پيش كه يك دم برآورم يك دم كه پاي بسته ى صد گونه درد نيست دستم نمي دهد كه مسلم برآورم گردون چو گو به حجله ى طارم برآورم يك دم كه پاي بسته ى صد گونه درد نيست
چون من دمى به کام دلم کم برآورمچون من دمى به کام دلم کم برآورم
لطفا منتظر باشید ...
