از عشق در اندرون جانم بى روى كسى كه كس نديد است بى تو نفسى به هر دو عالم از بس كه نشان از بجستم گويند كه صبر كن وليكن بى تو نفسى به هر دو عالم جانا چو تو از جهان برونى زين مظلم جاى خانه ى ديو بى تو نفسى به هر دو عالم بى تو نفسى به هر دو عالم تا عشق تو در نوشت لوحم بى تو نفسى به هر دو عالم
عطار به صبر تن فرو ده عطار به صبر تن فرو ده
دردى است كه مرهمى ندانم خونابه گرفت ديدگانم بى تو نفسى به هر دو عالم نه نام بماند و نه نشانم چون صبر نماند چون توانم بى تو نفسى به هر دو عالم جان گير و برون بر از جهانم برسان به بقاى جاودانم بى تو نفسى به هر دو عالم زنده بنمانم ار بمانم مانند قلم به سر دوانم بى تو نفسى به هر دو عالم
تا علم يقين شود عيانم تا علم يقين شود عيانم