از عشق تو من به دير بنشستم چون حلقه ى زلف توست زنارى باور نكنند اگر به نطق آرم گر دين و دلم ز دست شد شايد دست آويزى نكو به دست آمد باور نكنند اگر به نطق آرم چون ترسايى درست شد بر من زان مى كه به جرعه اى كه من خوردم باور نكنند اگر به نطق آرم در سينه دريچه اى پديد آمد صد بحر از آن دريچه پيدا شد باور نكنند اگر به نطق آرم طاقت چو نداشتم شدم غرقه جانم چو ز عشق آن جهانى شد باور نكنند اگر به نطق آرم باور نكنند اگر به نطق آرم نه موجودم نه نيز معدومم باور نكنند اگر به نطق آرم
عطار درين چنين خطرگاهىعطار درين چنين خطرگاهى
زنار مغانه ى بر ميان بستم زنار چرا هميشه نپرستم باور نكنند اگر به نطق آرم چون حلقه زلف توست در دستم در زلف تو دست تا بپيوستم باور نكنند اگر به نطق آرم خوردم مى عشق و توبه بشكستم گويى ز هزار سالگى مستم باور نكنند اگر به نطق آرم بسيار بر آن دريچه بنشستم من چشمه ى دل به بحر پيوستم باور نكنند اگر به نطق آرم زان صيد كه اوفتاد در شستم از رسم و رسوم اين جهان رستم باور نكنند اگر به نطق آرم امروز بدين صفت كه من هستم هيچم همه ام بلند و پستم باور نكنند اگر به نطق آرم
تو دانى و تو که من برون جستمتو دانى و تو که من برون جستم
لطفا منتظر باشید ...
