محلم نيست كه خورشيد جمالت بينم كاشكى خاك رهت سرمه ى چشمم بودى خاك پاى تو شدم خون دلم پاك مريز صد هزاران دل كامل شده در كوى اميد همچو پروانه پر و بال زنم در غم تو خاك پاى تو شدم خون دلم پاك مريز جگرم خون شد از انديشه ى آن تا پس ازين تو مرا دم به دم اندر غم خود مي بينى خاك پاى تو شدم خون دلم پاك مريز خاك پاى تو شدم خون دلم پاك مريز گر دهد شرح غمت خاطر عطار بسى خاك پاى تو شدم خون دلم پاك مريز
بو كه بارى ار ژس خيالت بينم كه ندانم كه دمى گرد وصالت بينم خاك پاى تو شدم خون دلم پاك مريز خاك بوس در و درگاه جلالت بينم گر شبى پرتو آن شمع جمالت بينم خاك پاى تو شدم خون دلم پاك مريز جان و دل خون شود و من به چه حالت بينم من زهى دولت اگر سال به سالت بينم خاك پاى تو شدم خون دلم پاك مريز نى بخور خون دل من كه حلات بينم نشوم هيچ ملول و نه ملالت بينم خاك پاى تو شدم خون دلم پاك مريز