دل ز جان برگير تا راهت دهند چون تو برگيرى دل از جان مردوار چون درون دل شد از فقرت سياه گر بسوزى تا سحر هر شب چو شمع گر گداى آستان او شوى چون درون دل شد از فقرت سياه گر بود آگاه جانت را جز او لذت دنيى اگر زهرت شود چون درون دل شد از فقرت سياه تا نگردى بى نشان از هر دو كون چون به تاريكى در است آب حيات چون درون دل شد از فقرت سياه چون سپيدى تفرقه است اندر رهش بي سواد فقر تاريك است راه چون درون دل شد از فقرت سياه چون درون دل شد از فقرت سياه در سواد اعظم فقر است آنك چون درون دل شد از فقرت سياه
ملك دو عالم به يك آهت دهند آنچه مي جويى هم آنگاهت دهند چون درون دل شد از فقرت سياه تحفه از نقد سحرگاهت دهند هر زمانى ملك صد شاهت دهند چون درون دل شد از فقرت سياه گوش مال جان به ناگاهت دهند شربت خاصان درگاهت دهند چون درون دل شد از فقرت سياه كى نشان آن حرم گاهت دهند گنج وحدت در بن چاهت دهند چون درون دل شد از فقرت سياه در سياهى راه كوتاهت دهند گر هزاران روى چون ماهت دهند چون درون دل شد از فقرت سياه ره برون زين سبز خرگاهت دهند نقطه ى كلى به اكراهت دهند چون درون دل شد از فقرت سياه
لطفا منتظر باشید ...
