اگر برشمارم غم بيشمارم نيايد در انگشت اين غم شمردن چو صاحب دلى اهل اين سر نديدم گر انگشت نتواند اين غم به سر برد اگرچه فشاندم بسى اشك خونين چو صاحب دلى اهل اين سر نديدم گرفتم ز خلق زمانه كنارى چو روى نگارم ز چشمم برون شد چو صاحب دلى اهل اين سر نديدم چه كارى بر آيد ز دست من اكنون مرا هست در دل بسى سر پنهان چو صاحب دلى اهل اين سر نديدم چو صاحب دلى اهل اين سر نديدم چه گويى كه عطار عيسى دمم من چو صاحب دلى اهل اين سر نديدم
ندارند باور يكى از هزارم مگر اشك مي ريزم و مي شمارم چو صاحب دلى اهل اين سر نديدم به سر مي برد ديده ى اشكبارم مبر ظن كه من اشك ديگر نبارم چو صاحب دلى اهل اين سر نديدم فشاندم بسى اشك خون در كنارم ز شوقش به خون روى خود مي نگارم چو صاحب دلى اهل اين سر نديدم كه شد كارم از دست و از دست كارم ندانم كه هرگز شود آشكارم چو صاحب دلى اهل اين سر نديدم همه سر به مهرش به دل مي سپارم چو زهره ندارم كه يكدم برآرم چو صاحب دلى اهل اين سر نديدم
لطفا منتظر باشید ...
