بس نظر تيز كه تقدير كرد روى تو عقلم صدف عشق ساخت كس بنداند كه دل عاشقم نرگس جادوت دل از من ربود جادوى كشمير نيارد همى كس بنداند كه دل عاشقم زلف تو باز اين دل ديوانه را هر كه سر زلف تو در خواب ديد كس بنداند كه دل عاشقم با سر زلف تو همه هيچ بود كفر از آن خاست كه در كاينات كس بنداند كه دل عاشقم زلف تو اسلام برافكنده بود مرغ دلم تا كه زبون تو شد كس بنداند كه دل عاشقم در ره عشق تو دلم جان بداد ناله ى شبگير من از حد گذشت كس بنداند كه دل عاشقم كس بنداند كه دل عاشقم لاجرم اكنون چو به دام اوفتاد كس بنداند كه دل عاشقم
بر دل عطار ببخشاى از آنک بر دل عطار ببخشاى از آنک
تا رخ زيباى تو تصوير كرد چشم تو جانم هدف تير كرد كس بنداند كه دل عاشقم گفت كه اين جادوى كشمير كرد پيش تو يك مسله تقرير كرد كس بنداند كه دل عاشقم حلقه درافكند و به زنجير كرد كافريش عشق تو تعبير كرد كس بنداند كه دل عاشقم هرچه دلم حيله و تدبير كرد كوكبه ى زلف تو تأير كرد كس بنداند كه دل عاشقم ليك نكو كرد كه تاخير كرد قصد بدو عشق زبون گير كرد كس بنداند كه دل عاشقم تا جگر سوخته توفير كرد چند توان ناله ى شبگير كرد كس بنداند كه دل عاشقم در ره عشق تو چه تقصير كرد دانه ى جان در سر تشوير كرد كس بنداند كه دل عاشقم
روز جوانيش غمت پير کرد روز جوانيش غمت پير کرد