الصلا اى دل اگر در عشق او اقرار دارى كى توانى ديد روى گل كه همچون خار گشتى عاشقان چون ذره بسيارند و تو چون آفتابى تا تو از توى و توى خود برون آيى به كلى همچو پروانه سر افشان گر وصال شمع خواهى عاشقان چون ذره بسيارند و تو چون آفتابى در گذر از كعبه و خمار گر تو مرد عشقى در درون صومعه معيار دارى هيچ نبود عاشقان چون ذره بسيارند و تو چون آفتابى گرچه اندر صومعه از رهبران خرقه پوشى تا قدم در زهد دارى احولى در غير بينى عاشقان چون ذره بسيارند و تو چون آفتابى دل همى بيند كه در هر ذره اى رويى است او را ماه رويا من ندارم در دو عالم جز تو كس را عاشقان چون ذره بسيارند و تو چون آفتابى عاشقان چون ذره بسيارند و تو چون آفتابى دل به نسيه دادم از دست و ز پاى افتادم از غم عاشقان چون ذره بسيارند و تو چون آفتابى
الحذر گر ذره اى در عشق او انكار دارى گر زمانى خلوتى دارى ميان خار دارى عاشقان چون ذره بسيارند و تو چون آفتابى عمر بگذشت و تو در هر توى عمرى كار دارى همچو خرقه سر درافكن گر سر اسرار دارى عاشقان چون ذره بسيارند و تو چون آفتابى زانكه تو ره ماوراى كعبه و خمار دارى در خرابات آى تا حاصل كنى معيار دارى عاشقان چون ذره بسيارند و تو چون آفتابى ليكن اندر ميكده زين گمرهى زنار دارى غير بينى مي كنى اكنون سر اغيار دارى عاشقان چون ذره بسيارند و تو چون آفتابى در نگر اى كوردل گر ديده ى ديدار دارى تو چو من در هر حوالى عاشق بسيار دارى عاشقان چون ذره بسيارند و تو چون آفتابى مي توانى گر به لطفى جمله را تيمار دارى نقد صد جان يابم اگر يك دم سر عطار دارى عاشقان چون ذره بسيارند و تو چون آفتابى
لطفا منتظر باشید ...
