دلبرم رخ گشاده مي آيد در دل سنگ لعل مي بندد ماه سر درفكنده مي گذرد شهسوار سپهر از پى او زلف برهم فكنده مي گذرد ماه سر درفكنده مي گذرد اى عجب چشم اوست مست و خراب پيش سرسبزى خطش چو قلم ماه سر درفكنده مي گذرد ماه سر درفكنده مي گذرد آفتابى كه سركش است چو تيغ ماه سر درفكنده مي گذرد
در صفاتش ز بحر جان فريددر صفاتش ز بحر جان فريد
تاب در زلف داده مي آيد كو چنين لب گشاده مي آيد ماه سر درفكنده مي گذرد مي رود كو پياده مي آيد خلق برهم فتاده مي آيد ماه سر درفكنده مي گذرد وز لبش بوى باده مي آيد عقل كل بر چكاده مي آيد ماه سر درفكنده مي گذرد چرخ بر سر ستاده مي آيد بر خطش سر نهاده مي آيد ماه سر درفكنده مي گذرد
لطفا منتظر باشید ...
