گر آه كنم زبان بسوزد زين سوز كه در دلم فتادست گر بر گويم غمى كه دارم اين سوز كه از زمين دل خاست اين آتش تيز را كه در جان است گر بر گويم غمى كه دارم شد تيغ زبان من چنان گرم مغزم همه سوختست وامروز گر بر گويم غمى كه دارم گر بر گويم غمى كه دارم صد آه كنم كه هر يكى زو گر بر گويم غمى كه دارم
عطار مگر که خام افتادعطار مگر که خام افتاد
بگذر ز زبان جهان بسوزد مي ترسم از آن كه جان بسوزد گر بر گويم غمى كه دارم بيم است كه آسمان بسوزد گر نام برم زبان بسوزد گر بر گويم غمى كه دارم از سينه كه تا ميان بسوزد وقت است كه استخوان بسوزد گر بر گويم غمى كه دارم عالم همه جاودان بسوزد دو كون به يك زمان بسوزد گر بر گويم غمى كه دارم
لطفا منتظر باشید ...
